Jednym z najlepszych sposobów na to, aby rozpoznać jedwab, jest podpalenie kawałka tkaniny. Tworzywa sztuczne palą się zupełnie inaczej niż naturalne: różnią się kolorem dymu, zabarwieniem samego płomienia, zapachem, a także prędkością, z jaką materiał zajmuje się ogniem. Jak więc pali się jedwab? Włókna naturalnego jedwabiu palą się przede wszystkim trudno i to podstawowa cecha, która odróżnia je od włókien syntetycznych. Jedwab zajmuje się ogniem tylko, jeśli ma zewnętrzne źródło ognia – gdy go zabraknie, płomień natychmiast wytłumia się. Zapach nie jest przyjemny: można wyczuć tutaj swąd palonych włosów, jednak nie z taką intensywnością jak w przypadku, gdy palimy na przykład wełnę.
Osoby, które często obcują z jedwabiem z czasem będą w stanie rozpoznać jedwabny materiał po dotyku. Jedwab jest niesamowicie miękki. Po drugie, naturalny jedwab można odróżnić od materiałów wytworzonych z syntetyków połyskiem: materiały sztuczne błyszczą nieco mocniej niż jedwab naturalny. Dodatkowo też, ubrania z jedwabiu zachowują się zupełnie inaczej niż te wyprodukowane w fabryce ze sztucznych nici. Bluzka z jedwabiu oddycha i po całodziennym jej noszeniu odkryjemy, że zapach tkaniny różni się diametralnie od ubrania ze sztucznych tkanin.
Niekiedy na rynku można spotkać się też z ubraniami wytworzonymi z materiałów imitujących jedwab. Wówczas materiał łudząco przypomina ten jedwabny, jednak w trakcie użytkowania okaże się, że szybko robi nam się gorąco w takiej bluzce-podróbce. Jeśli dodatkowo bluzka, wobec której mamy podejrzenia, nie będzie nosiła żadnych oznak zniszczenia po kilku praniach, wówczas możemy być pewni, że mamy do czynienia z podróbką. Naturalny jedwab wymaga delikatnego obchodzenia się z nim: nie można ubrań jedwabnych wirować w pralce, ani też prać w wysokich temperaturach.
*Więcej o jedwabiu przeczytasz na stronie: http://koldryjedwabne.pl
Brak komentarzy